Herkese Merhaba,
37. haftamızın içinde ofisten ayrılmanın haklı gururunu yaşarken "ev hanımı" modunu başarıyla gerçekleştirdiğime inanıyorum.
"Ohhh iş yok ne de olsa öğlene kadar uyursun" diyenlere sesleniyorum, gece uykusu yok ki, öğlene kadar uyumak ne demek? Gün içinde ne kadar sık kestirirsem o kadar iyi zira sabahın 7sinde gözlerimi açıyorum, gece zaten sürekli uyanıp tuvalete taşınmaktan iyice zombiye bağladım.
Erken kahvaltının ardından Bugun ne giysem, bana hersey yakısır, evim şahane, su gibi falan hooop çayımı yapıp ayaklarımı uzata uzata tüm bu saçmalıkları izliyorum.
Akşam bizim "bey"in iş çıkışına yaklaşık yemeklerimi yapıp ekmek ve süt sipariş ediyorum.
Şu an için her şey mükemmel, evde sessiz sakin son haftaların değerini biliyorum:) Zaten bizim kızın geleceği yok yaymış yatıyor totoyu, öle bi de ağırlaştı ki karnımı taşırken alttan destekleyerek taşıyorum, o derece!
Tüm bu ev hanımlığı deneyiminin yanı sıra şu ara başıma bela olan hamile sakarlığıyla uğraşıyorum. Evet sabah ellerim uyuşuyor ama gün içinde kalmıyor. Gerçi kaslarımız tamamen yumuşadığı için oluyor sanırım tüm bunlar.
Her şey önce kayınvalidemin daha yeni doldurduğu tarhana kavanozunun elimden kayıp gitmesiyle başladı.Tüm mutfak dolabın altına kadar tarhana tabi...
Bir akşam yemeğinde özene bezene seçtiğimiz ve ağzımıza layık şekilde doğradığımız bi de üstüne suyundan da içeriz diye suyunu da boca ettiğimiz turşu tabağını daha yeni silinmiş halının üzerine devirmeme ne dersiniz?
Laptopu elimden düşürüp ekran çerçevesini kırmam, kaşıklıklar, bilumum kulplu çatal bıçaklar, renkli tabaklarım ve banyoda gerçekleştirdiğim diğer vukuatları saymıyorum bile...
En çok laptopuma üzülürken, arkadaşımın "kız nası becerdin üstüne mi oturdun yoksa gözün çıkmasın!" yorumu son noktayı koydu.
Evet baya bi ağırlaştım, totalde 18 kilo aldım ama tüm hamilelere şunu söylemek istiyorum, hamileliğin başında hızlı gitme son ayda inanılmaz hızlı kilo alacaksın diyenlere inanmayın! Tabi ki de olabilir, ama olmayadabilir:) Bazı bloglarda okuduğuma göre son ay kilo alınabileceği gibi kilo bile verilebilirmiş!
Ben 34. haftadan beri sabit kilomdayım. bu sabah 37. hafta kontrolümde ne olmus bakayım derken 1 kilo verdiğimi gördüm! o 18 kilo oldu mu 17 kilo! O yüzden hamileliğiniz boyunca sakın kilonuza odaklanmayın!
Bebeğinizin sağlığı ve beslenmesi çok daha önemli. Tabi siz kilo verince bebek de beslenemez diye de düşünmeyin bakınız benim kızım gün geçtikçe semiriyor:)
İster 10 kilo ister 30 kilo...hepsi doğum sonrası spora bakar, tabi önümüz yaz, bu yaz her ne kadar bikini giyemesek de 2014 yazında kapışırız diyorum!
Sevgiler sevgiler...
sd
26 Nisan 2013 Cuma
15 Nisan 2013 Pazartesi
Ellerime Neler Oluyor?
Herkese Merhaba,
Doğum yaklaştıkça kendimizden bişeler yazalım biraz dedik.
36. haftaya girerken işyerinde son günlerim, bazen o kadar çok yorgun ve mutsuz oldum ki her an aman başlarım 37. haftasına ben izne ayrılıyorum kardeşim cümlelerini çok söyledim. Ama hep kıyısından döndüm. Sanırım doğumdan sonra iyi ki de böyle yapmışım dicem.
Gece fosur fosur uyumak diye bi tabir vardır ya, işte ben o uyku türevini unuttum.Yarı uyanık yarı ağlak yatakta dönüp duruyorum. Sağdan sola dönmem baya bi vakit alıyor tabi. Gece 3-4 gibi uykuya dalıp sabahın 7sinde uyanıyorum.
AVM'de 1 saatten fazla kaldığım zaman hemen bel ve bacak ağrım başlıyor. İş yerinde sürekli oturduğum için eve girer girmez ayaklarıma soğuk su tutup yatar pozisyona geçiyorum.
Kızımın yeri baya daraldığı için hareketleri artık baya bi can yakıyor ama işin en güzel tarafı elleri ve ayaklarını net hissedebiliyorum. Sapık gibi elim sürekli göbeğimde, ayağını dirsegini okşamakta:)
Ellerdeki uyuşmalar git gide daha çok şiddetleniyor sabahları ellerimi tanıyamıyorum. Saat bile takamaz hale geldim düşünün artık!
İşe gelirken dün giydiğini ertesi gün giymeyi hiiiç sevmeyen birinin kısıtlı kombinler yaparak ofise gelmesinin ne demek olduğunu düşünün bir de! Tam bir eziyet!
Bugüne kadar hiç mide yanması ya da reflü tarzı bişe yaşamamama rağmen bu hafta inanılmaz derecede reflüm baş gösterdi. Acıkınca mı oluyor çok yemekten mi bilemedim ama badem cevizle bastırıyorum allahtan.
Kızımın mobilyaları geleli 1 ay oldu ama koku hala çıkmadı, dolayısıyla biz hala odasını yerleştiremedik.
Doktor bu kız 40 haftayı beklemez demesine rağmen hala hastane çantamın hazır olmaması da cabası.
Odasının halısı, perdesi, abajuru, bebek şekerleri, kurabiyeleri, süsleri, odasının yerleşmesi derken yapılacak şeyler gün geçtikçe artıyor ve benim git gide pilim bitiyor!
Allahtan babası çok anlayışlı ve sabırlı davranıyor da benim bu mızmız hallerime katlanabiliyor. Zaten kendimden önce ona sabır diliyorum:)
Yeni mobilya kokusunu çıkarmak için yöntemlerinizi duymayı çok isterim, zira kafayı yemek üzereyim!
Sevgiler sevgiler...
sd
36. haftaya girerken işyerinde son günlerim, bazen o kadar çok yorgun ve mutsuz oldum ki her an aman başlarım 37. haftasına ben izne ayrılıyorum kardeşim cümlelerini çok söyledim. Ama hep kıyısından döndüm. Sanırım doğumdan sonra iyi ki de böyle yapmışım dicem.
Gece fosur fosur uyumak diye bi tabir vardır ya, işte ben o uyku türevini unuttum.Yarı uyanık yarı ağlak yatakta dönüp duruyorum. Sağdan sola dönmem baya bi vakit alıyor tabi. Gece 3-4 gibi uykuya dalıp sabahın 7sinde uyanıyorum.
AVM'de 1 saatten fazla kaldığım zaman hemen bel ve bacak ağrım başlıyor. İş yerinde sürekli oturduğum için eve girer girmez ayaklarıma soğuk su tutup yatar pozisyona geçiyorum.
Kızımın yeri baya daraldığı için hareketleri artık baya bi can yakıyor ama işin en güzel tarafı elleri ve ayaklarını net hissedebiliyorum. Sapık gibi elim sürekli göbeğimde, ayağını dirsegini okşamakta:)
Ellerdeki uyuşmalar git gide daha çok şiddetleniyor sabahları ellerimi tanıyamıyorum. Saat bile takamaz hale geldim düşünün artık!
İşe gelirken dün giydiğini ertesi gün giymeyi hiiiç sevmeyen birinin kısıtlı kombinler yaparak ofise gelmesinin ne demek olduğunu düşünün bir de! Tam bir eziyet!
Bugüne kadar hiç mide yanması ya da reflü tarzı bişe yaşamamama rağmen bu hafta inanılmaz derecede reflüm baş gösterdi. Acıkınca mı oluyor çok yemekten mi bilemedim ama badem cevizle bastırıyorum allahtan.
Kızımın mobilyaları geleli 1 ay oldu ama koku hala çıkmadı, dolayısıyla biz hala odasını yerleştiremedik.
Doktor bu kız 40 haftayı beklemez demesine rağmen hala hastane çantamın hazır olmaması da cabası.
Odasının halısı, perdesi, abajuru, bebek şekerleri, kurabiyeleri, süsleri, odasının yerleşmesi derken yapılacak şeyler gün geçtikçe artıyor ve benim git gide pilim bitiyor!
Allahtan babası çok anlayışlı ve sabırlı davranıyor da benim bu mızmız hallerime katlanabiliyor. Zaten kendimden önce ona sabır diliyorum:)
Yeni mobilya kokusunu çıkarmak için yöntemlerinizi duymayı çok isterim, zira kafayı yemek üzereyim!
Sevgiler sevgiler...
sd
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)