Süper Anne!

Herkese merhaba,

Özellikle de gün geçtikçe bebeğine psikopat gibi bağlanan anneler asıl size kocaman bi merhaba!
Evet artık sizi çok iyi anlıyorum.

Bebeğim doğduğundan beri okuduğum şu cümle resmen hayat felsefem oldu "Her bebek kendine özgüdür ve her bebeğin istediğini, anne iç güdüleriyle kolaylıkla anlayabilir. O yüzden dışarıdan gelen seslere kulak asmayın sadece kendinizi dinleyin"

Ohhh alayına isyan alayına rest, tam benlik bi moto oldu bu:)

Bebeğim henüz konuşamasa da onun ağlama tonlarından ne istediğini anlar hale gelmek muhteşem!
Acıkınca hiç susmayacak şekilde katıla katıla ağlar, gazı gelince canı yanarcasına cırlayarak ağlar, uykusu gelince yüzünüze bile bakmaz sinirli sinirli ağlar, uykuya niyeti yoksa gözler sonuna kadar açılır, uyumaya meyilliyse gözler bi noktaya odaklanır, arabada napar, avm de napar, piknikte napar, komşuda napar...her şeyi tahmin edebilmek muhteşem bi duygu ve evet evet itiraf edin sanırım ben bi süper anneyim!

Bebeğimi daha iyi anlamaya başladıkça ev işlerine yetişir oldum, ütüm, çamaşırım bulaşığım yemeğim hep programlı. O uyurken sabahın erken saatinde yemek hazırlanır, gün içinde çamaşır bulaşık makinesi çalışır, o uyuyunca asılır kaldırılır,eğer derin daldıysa ütüye başlanılır, dalmadıysa haftasonuna bırakılır.Haftaiçi her iş yetiştirilip haftasonu gezmeye hak kazanılır. Gün içinde tek dinlenme molanız emzirmek olsa da programlı davranabilmek muhteşem :) İstisnalar yok mu illa ki var, bi gün uyumaz düzeni bozulur, bi gün gazı olur düzeni bozulur, bi gün misafir gelir düzeni bozulur...

Ama olsun siz bebeğinizi istediğiniz gibi hareket ettiriyosunuz ya hepsine eyvallah:)

Hal böyle olunca özgüven tavan tabi, her şeyini biliyorum ya hiç yanımdan ayırmıyorum. Dışarı onsuz çıkmıyorum. Kızlar kafam dağılsın diye kahveye çağırıyor "Irmağı bırak gel ama" diyince iş değişiyor:) Onu bırakmadığım için henüz hiç kızlarla başbaşa kahve içmeye çıkamadım :)
Ne yapsam Irmakla yapayım istiyorum sanırım hamile psikolojisinden sıyrılamadım. Rahat ve özgür anne olabilme olayını abarttım  :)
Bu durum dışardan "of seda kafayı kırdı, cocuga bağımlı oldu," gibi algılansa da ben halimden çok memnunum :)
Ha bi tek babayla sorunumuz yok. O da benim kadar olmasa da o da kızımızın ihtiyaçlarını çok iyi anlar halde. O yüzden içim onla rahat.
Ama onun dışında siz söyleyin sizde de olmadı mı bebeğimi benden başka kimse benim gibi bakamaz düşüncesi? Söyleyin  bu sapkınlık diil de ne ? Bu durumun sonu kontrolcü, aşırı seven hatta sevgisiyle boğan anne modeli olur olmasına ama şımarmak da bizim hakkımız diil mi?
Eveet, biz biliyoruz, ve evet bizden başka kimse bizim kadar anlayamaz onun bi bakışından, biz doğurduk yahu kolay mı :)

Şimdi bana söyleyin bu minik burun bırakılıp nasıl işe gidilir?

Bize 1 yıl doğum izni vermeyen devlet utansın der ve giderim!

Sevgiler sevgiler...
sd