Irmak Mayıs 2013 doğumlu. Doğduğu günden beri baya zorlu bir emzirme sürecim oldu benim. İlk 4,5 ay bildiğiniz üzere sürekli çatlaklar ve yaralarla uğraştım. Ara ara mastit, ara ara kanlı süt, en son da meme ucu dikiş operasyonuna kadar gitti iş.
Pes etmedim. Neden, nasıl etmedim hala anlamış değilim. Şimdi bana bi arkadaşım böyle böyle yaptım diye bana bunları anlatsa, "deli misin yahu, bıraksana emzirmeyi, ne emziriyosun?" derim.
Güven Hastanesinde konuyla ilgili gitmediğim, azar yemediğim doktor kalmadı. Hatta doğumdan hemen sonra yeni doğan doktoru beni öyle bi paylamıştı ki hala unutamam. Sonrasında genel cerraha ve meme cerrahına gidip, ordaki profesör "emzirmekte bence artık ısrarcı olmayın, bakın bebeğiniz artık 1 yaşını da geçmiş,yeterince emmiş. Bence emzirmeyin,biz de dikiş atmak zorunda kalmayalım" demişti.
Demişti ama yine dinlemedim. Sırf daha uzun emzirebilmek adına dikiş işlemine katlandım.
Tabi sağ meme operasyon görünce ve dikiş atılınca yaklaşık 2 hafta "out of service" oldu :) ki süt kesildi.
Irmak, sol taraftan emmeye devam etti. Ta ki 20. ayında benim iş için şehir dışı görevlerimin sıklaşacağını öğrenene kadar.
4 günlük bir seyahat vardı. Hemen kafamda deli sorular oluşmaya başladı tabi.
Hadi gelin başlayalım.
Irmak ben evdeyken memede sakinleşip, ayağımda sallanarak uyuyordu. Haftaiçi babaannesi de ayağında sallayıp uyutuyordu. Daha minikken bi ara gece emzirmesini kesmiştim. Sadece su verip geri uyutuyordum. Tabi zor olmuştu ama alışmıştı.Sonra araya köpek dişi ve birinci azılar girince gece sık sık ağlayıp beni çağırır olmuştu. Hal böyle olunca gündüz işte yorulan ben, geceleri yanıma alıp işin kolayı olarak yatarak meme vermeye başlamıştım Irmağa. Baktım o kadar güzel uykuya dönüyordu ki, "ulan ben neden yanıma yatırmadım bunca zaman odasında uyusun diye kastım" diyordum kendime.
Sonra işin kokusu çıktı tabi. Gece 1-2 kere emen bebek, bana her dönüşünde meme istemeye başladı. Gece yarım saatte bir emmek istedi. Sabah 6 da emiyor, geri uyuyor ben işe gitmek için kalktığımda 7 de tekrar emmek istiyor, bıraksam 1 saat emiyordu. Bu süre zarfında ben hep işe geç kaldım. Bırakmak bilmiyor. Sabahın köründe her gün meme savaşı veriyoruz bağıra çağıra.
Benim bu görev olayı olunca bu işe bir son vermem gerektiğine karar verdim. Göreve gitmeden gece emzirmesini ve sabah emzirmesini kesecektim.
Kestim de.
Ama inanılmaz zor oldu. 2 gece çığlık çığlığa ağladı. Bana vurdu, kendini yerlere attı. Gecenin 3ünde uyanan bi bebek düşünün, meme diyor, ben " olmaz kızım memede süt bitmiş" diyorum ve o kendini ordan oraya atıyor. Babasına vuruyo, memeeee diye ağlıyo..daha neler neler.
Şükür atlattık. 2 gece çok zor oldu ama alıştı. Sürekli gündüz de gece uyandığında da telkin ettik ama.
"Kızım bak kimse emmiyor artık, annenin sütü çok az kalmış, umut emmiyor, Lina emmiyor, Güler'in sütü bitmiş, Burcunun sütü bitmiş, Nazlı emmiyor, Sinemin sütü bitmiş,su içiyorlarmış artık"gibi..
Hatta son gecelerde uykudan "Umut içmemiş, meme yok, annesii şuu vey" diye uyanır olmuştu :)
Ben Bursa'dayken babasıyla babaannesinde kaldılar. Geceleri babasına sarılıp uyumuş. Ama yaklaşık 1 saat yatakta tepindikten sonra.
"Tepiniyor, konuşuyor, ninni söylüyor, şarkı söylüyor vs. en son uykusu gelince de yastığı başına çekip uyuyor" dedi babası.
Hatta ilk gecenin sabahında aradım eşimi. "Hiç üzmedi kızım beni, gece 1 saatte uyuttum ama" aşkım babam cici babam" diye sarıldı uyudu, hatta gece hiç uyanmadı" deyince o kadar sevindim ki. Çok hafifledim.
Ertesi gece de yine geç saatte uzun çaba neticesinde uyumuş.
Yani normalde emerken Irmak maksimum 9,5'da uyurdu. Maksimum. Şimdi bu saat 11'leri buluyor.
O gece uyuduktan sonra hiç uyanmamış, hatta sabah çok neşeli uyanmış.
Bi sonraki gece 3 kere kalkmış anne diye ağlamış, süt istiyoom demiş, babası "kızım anne işe gitti gelcek, ama süt yok memede, kutuda süt getircek sana" demiş. Anlamış ve uyumuş akıl küpüm:)
Ben Bursa'dan dönerken her an meme isteyebilir düşüncesiyle yara bandıyla kamufle oldum. Eve geldik. Öğle uykusuna yatırcam "meme" dedi tabi. "Bak yara olmuş kızım. Süt de bitmiş" dedim. "Tamam kapat" dedi. Uyudu mu?
Hayır.
Ayağımda salladım olmadı, yanına yattım olmadı, masallar ninniler, kucakta pışpışlar...
Yok, uyumuyor, uyumak istemiyor.
Dedim ki beni özledi heralde yoldan geldim, oyun oynamak istiyor.
Gerçekten de öyle, çılgınlar gibi ara vermemecesine oyun oynamak istiyor. Tamam dedim, uyuma kızım akşam erken uyursun.
Oynadık.
Tabi bu arada ben o kadar endişe duymaya başladım ki, şeytan bi taraftan ver seda memeyi emsin yazıktır diyor, bi taraftan off meme varken ne kolay uyuyordu diyorum, şimdi böyle ya hiç uyumazsa falan diyip iyice saçmalıyorum.
Akşam 8 civarı iyice yalpalamaya, sarhoşlaşmaya başlayınca yatağımıza götürdüm. Birlikte yattık. Biraz bişiler anlattım, "aydede gelmiş, hala işe gitmiş, annaneye gitcez, babane hamur yapmış" falan filan, sonra bi baktım bizimki babasının dediği gibi yastığı başına çekmiş horluyo!
Allah'ım bu bi mucize olmalıydı!
Uyudu.!
Hem de memesiz!
Gece de uyudu. Belki bir belki iki kere su içmek için uyandı. Geri uyudu. Sabah kalkınca meme demedi.
Ertesi gün işten geldim, babaannesinde kapıda beni görür görmez" anne gel, otur, meme ver, süt içcem" diyen Irmak hiç meme demedi!
Babaannesine sordum öğlen uyudu mu dedim. Ohooo 3 saat uyudu kızım dedi.
Benle uyumamıştı!
"Cumartesi uyur inşallah, öğlen memesiz benim de uyutabilmem lazım" dedim. Cık, yine olmadı öğlen yine uyutamadık.
Babası ayrı ben ayrı uğraştım saat 3 oldu yok, uyutamadık.
Tabi bizdeki hata uyuması için zorlayınca Irmak inanılmaz sinirlendi. Bu sefer sebepsiz ağlamalara başladı. Halbuki ne zorluyosun çocuğu, bırak uyumasın. Yok illa uyuyacak!
(iç ses:Bazen ebeveynler cidden saçmalıyor azizim :))
Ama tabi gözünden uyku akıyo, herşeye ağlıyo, oyuncaklarına götürdük, "pepe vardııı" deyip ağlıyo mesela.
Babası dayanamadı arabada uyusun dedi, aldı arabaya indi, uyuttu,eve çıktı,yatağına yatırdı,meme diye uyandı!
Haydaaa!
Bi öğle uykusuzluğuyla daha beraberdik. Akşam erken yatacaktı.
Neyse ertesi gün öğlen uyudu. Ama babasıyla. Memeyi kesmenin en güzel yanı da bu oldu sanırım:) Babasıyla asla uyumayan Irmak babasıyla uyur oldu. O akşam yine babası uyuttu ertesi akşam da..
Neden sen uyutmadın derseniz de,
Ben yanına yatınca saatlerce dönüyor, konuşuyor. Kısacası meme beklentisi içinde ama söyleyemiyor. Her an annem meme verebilir diye düşünüyor. Ama babası yanına yatınca konuşa konuşa uyuyor.
Şu an tek sıkıntımız uyuma sürecimiz uzun. Yani bazen 1 saat bazen 40 dakika bazen 20 dakikada uyuyor ki bu süreç bizim için baya yorucu. Ama zamanla bu sürenin kısalacağına inanıyorum. Şimdilik yanına yatıyoruz uyuyor. Yatağına da geçirmiyoruz ama biraz daha büyüyünce onu da yapıcam. Uyku saati biraz öne çekilip daha kısa sürede uyumaya başlayınca. Şimdilerde daha çok başındayız yolun.
Çok uzun yazdım biliyorum ama her şeyiyle yazmak istedim.
Ne olur daralmayın:)
"Şimdi durum nasıl?" derseniz ;
Pazartesi akşam işten babaannesine gittim, beni gördü "meme ver" dedi."Saçmalama kızım ne memesi süt bitti dedim", bişe demedi gitti pepesiyle oynadı.
Dün akşam almaya gittiğimde kapıda beni görür görmez "anne,şende şüt yok" yok dedi! Benden kocaman bi alkış aldı .
Irmağın deyimiyle kobağnan :)
Darısı tüm emziren annelerin başına!
Yavaş yavaş, onları da kendinizi de üzmeden.
Son bir itiraf daha, evet gece deliksiz uyku çok güzel, gündüz meme derdi yok, uyuturken sürekli emzirme sıkıntısı yok, hatta geceleri Irmagı bırakıp dışarı bile çıkabiliriz ama ben arada emzirmeyi çok özlüyorum.
Bir annenin bebeğiyle sadece ikisi arasında yaşanan bu duygu, başka kimseyle paylaşılamayan bu çok özel duygu belki daha uzun yaşanabilir ama her şey tadında bırakılmalı bence. Onlarda bağımlılık yaratmadan bu işe bir son verilmeli.Neticesinde Irmak 21 aylık oldu. Artık büyüdüğü için memeden vazgeçirmek hem zor hem de kolay oldu :)Artık bebek değil. 2 yaşında bıdır bıdır her derdini anlatan, cümleler kuran, düşünen, anlayan, dinleyen, inat eden,"hatırlıyom" diyen bi birey.
Neyi hatırlıyosa o minicik tüy beyniyle:)
Artık emmek mi kalmış!
Ne emmesi?
Bebek mi benim kızım!
(annesinin hep bebeği)
Sevgiler sevgiler..
seda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder