Bir Hastane Güncesi

Herkese merhaba

Bugün Irmağın 4. Ay aşılarını yaptırdık. Bundan önce yaptırdıklarımızda çok küçük olduğundan tam anlamıyordu ve de çok ağlamıyordu. Ama bugün anladım ki benim kuzum kocaman kız olmuş. 

Hastanede Allahtan bizim yanımızda yapmıyorlar aşıyı, hemşire iğneyi vururken "durun yapmayın" diye ellerinden alırım maazallah!

Yan odada Irmak aşıyı olurken bastığı yaygara, doktorun yanındaki benim sadece kulaklarımı değil kalbimi de sağır etti. Doktor ne söyledi hiç duymadım, bi an önce yavrumu getirsinler de sarılayım istedim. 

Irmak yanıma geldiğinde içlenerek ağlıyordu. Kucağıma aldığım an dayanamadım,sanki benim kolumu bacağımı kesmişler, kalbime iğneler saplamışlar gibi canımdan can eksildi:((

Kucağımdayken kapı sesine bile irkilirken düşündüm ki ne kadar korkmuş yavrum..

Bilse ki ben hep yanındayım,ben onu hep korurum...

İşte böyle anlarda içimden hep şunları geçiriyorum

"Allahım evladım hiç ağlamasın,hep gülsün,hiç hasta olmasın,hep sapasağlam kalsın. Hep iyi insanlarla karşılaşsın, hiç kötülere denk gelmesin. Hep en doğru insanlara aşık olsun,sonunda da en yüreklisiyle evlensin.  Evlendiği adamın ailesi hep kızımı sevsin, hiç üzmesin. Kimse için yuvasının huzuru kaçmasın sevdiğiyle mutlu yaşasın, yeter ki mutlu yaşasın..."

Ve tabi keşke hiç hastalıklar olmasa da bu aşılara maruz kalmasa o yumuşacık tenleri.

Çok üzüldüm, çok yıprandım, içim parçalandı, duygusala bağladım.

Neticede tek duam: Hiç bi çocuk annesiz babasız kalmasın ve hiiiç hastalanmasın bi de hiç ağlamasın...:((

Müsadenizle ben kızıma sarılıp biraz ağlayım

Sevgiler sevgiler

Sd